به گزارش خبرنگار«خبرنامه دانشجویان ایران»، علیرضا زاکانی در یادداشتی درباره اتفاقات هفته گذشته مجلس در رابطه با انتخابات هیئت نظارت بر مطبوعات و گزینه های کمیسیون فرهنگی نوشته است:
درخدادهای این روزهای مجلس، حکایت از قانون‌شکنی و تخریب ناخودآگاه این نهاد مقدس دارد. چندی قبل به‌علت ضرورت دقت در انتخاب نمایندگان ناظر در شوراها و مجامع کشور، آیین‌نامه مجلس اصلاح شد و برابر بند یک ماده 218 آن که بیان میدارد «برای انتخاب ناظران کمیسیونهای تخصصی یا مجلس شورای اسلامی، کمیسیون ذی‌ربط موظف است حداقل به تعداد دو برابر مورد نیاز از نمایندگان داوطلب واجد شرایط را به مجلس معرفی نماید تا مجلس نسبت به انتخاب تعداد مورد نیاز اقدام کند»، مقرر شد کمیسیونهای تخصصی مجلس از بین داوطلبین هر جایگاه، حداقل دو برابر نیاز را به‌صحن مجلس معرفی و نمایندگان مجلس نیز از بین معرفی‌شدگان، افراد مورد نظر خود را انتخاب کنند و این رویهای بود که بارها طی سالیان اخیر کمیسیونها بر همین منوال عمل می‌کردند و مجلس نیز نسبت به انتخاب ناظران و نمایندگان خویش اقدام کرده بود.
از مدتی قبل، کمیسیون فرهنگی مجلس طبق آیین‌نامه و روال رایج گذشته، برای انتخاب یک نفر از نمایندگان جهت عضویت در هیئت نظارت بر مطبوعات، آقایان نبویان و رسایی را به مجلس معرفی کرد که مورد اقبال ریاست محترم مجلس و دوستان ایشان واقع نشد و با اعتراض بخشی از نمایندگان نزدیک به آقای دکتر لاریجانی و با درخواست ایشان، کمیسیون مجددا موضوع را بررسی و مجدد بر نظر گذشته خود تاکید کرد ولی این تاکید کمیسیون فرهنگی با اعتراض مجدد دوستان ریاست محترم مجلس شورای اسلامی و گلهمندی آن‌ها همراه شد. البته در ارتباط با بالا بردن حق انتخاب نمایندگان در صحن مجلس، اینجانب در کمیسیون شوراها در خصوص نامزدهای مجلس برای حضور در کمیسیون ماده 10 احزاب، پیشنهاد معرفی هر پنج نفر متقاضی را به‌صحن، جهت انتخاب دو نفر نماینده مجلس دادم که با رای کمیسیون، این پیشنهاد تصویب و هر پنج نفر به‌صحن، معرفی شدند؛ لذا نظر شخصی بنده نگاه حداکثری به ماده 218 بوده که قانونی است، گرچه انتخاب و معرفی برابر حداقل نیاز هم که در این ماده تصریح شده قانونی و مطابق با رویه مجلس بوده است و نمیتوان کمیسیون و نمایندگان را مجبور به امری برخلاف آن کرد. اما اعتراض ریاست محترم مجلس و برخی نمایندگان محترم هم‌نظر با ایشان به تصمیم کمیسیون فرهنگی ادامه یافت تا جایی که:
الف) دوشنبه 27 مردادماه، موضوع در هیئت رئیسه مجلس مطرح شد و علیرغم نظر ریاست محترم مجلس، نظر اکثر اعضای محترم هیئت رئیسه تاکید بر قانونی بودن کار کمیسیون فرهنگی بود و با پنج رای در برابر چهار رای از 9 نماینده حاضر در جلسه، نظر ریاست محترم مجلس مورد قبول واقع نشد.
ب) با توجه به عدم ابهام ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس و نبود روزنهای قانونی برای بهرهمندی نزدیکان معترض جناب آقای دکتر لاریجانی، این عزیزان هفته گذشته اقدام به تنظیم طرحی دو فوریتی برای تغییر آیین‌نامه داخلی مجلس در راستای خواست خود کرده و اصرار بر قبول و طرح آن در مجلس داشتند ولی با عنایت به‌نیاز دو سوم رای نمایندگان محترم مجلس برای تغییر آیین‌نامه داخلی مجلس و تصویب طرح دو فوریتی، از کرده خود پشیمان شده و راه غیرقانونی را پیشه نمودند.
ج) نمایندگان محترم در دوم شهریورماه، در جلسه رسمی مجلس شاهد اعتراضات برخی از همکاران محترم خود از جمله افراد شورای مرکزی فراکسیون رهروان مجلس به‌شیوه عمل کمیسیون فرهنگی بودند که در کمال ناباوری با فریادهای خود، علیرغم صراحت ماده 218 آیین‌نامه داخلی مجلس بر رای خویش، اصرار ورزیده و اسباب التهاب مجلس را فراهم کردند.
اما چند نکته درباره آنچه در مجلس رخ داد:
1. در ابتدا بنده به رئیس محترم فراکسیون رهروان ولایت مراجعه کردم و نادرستی و غیرقانونی بودن اعتراض اعضای شورای مرکزی این مجموعه را به ریاست محترم این فراکسیون جناب آقای دکتر جلالی متذکر شدم. پاسخ ایشان این بود که این موضوع را قبلا به این عزیزان تذکر دادهاند.
2. با مراجعه به برخی از اعضای هیئت رئیسه و نواب محترم مجلس و با تاکید ایشان به آقای دکتر لاریجانی مراجعه نموده و با تاکید بر شفافیت آیین‌نامه، درخواست آرام کردن مجلس را کردم که با کمال تعجب با بیان ابهام‌گونه ریاست محترم مجلس پیرامون ماده 218 آیین‌نامه مجلس مواجه شدم.
3. در همین اثنا، آقای دکتر لاریجانی تصمیم به رای استمزاجی از مجلس با اظهار ابهام در ماده 218 آیین‌نامه و سیر توصیههای خویش به کمیسیون فرهنگی مجلس کردند و با به رای گذاشتن این موضوع مسیری را رفتند که منجر به اعتراض برخی از نمایندگان از جمله بنده شد که اهم دلایل آن عبارت بود از:
3. 1. ماده 218 آیین‌نامه بسیار شفاف بوده و کمیسیون فرهنگی نیز برابر آیین‌نامه عمل کرده بود و درخواست جناب آقای لاریجانی در حد توصیه مطلوب بوده ولی در مقام اجبار، کاملا غیرقانونی بود.
3. 2. رویه گذشته، همیشه این بود که بسیاری از کمیسیونها دو برابر نیاز ـ‌نه بیشتر‌ـ نامزد به نمایندگان مجلس در صحن معرفی می‌کردند و این موضوع، هم نادرستی راه طی شده توسط آقای دکتر لاریجانی را معلوم میکرد، علاوه بر اینکه در انتخاباتهای بعد از این روز نیز بهطور مکرر کمیسیونها دو برابر ظرفیت مورد نیاز را به‌صحن معرفی نموده و نمایندگان نیز انتخاب مورد نظر خویش را انجام دادند.
3. 3. اساسا رای استمزاجی در آیین‌نامه مجلس ـکه مقررات حاکم بر همه نمایندگان و مسئولان مجلس استـ هیچ جایی ندارد و در گذشته نیز متاسفانه در مجلس، برای عبور از واضحات آیین‌نامه و نقض آن شاهد رای استمزاجی و غیرقانونی توسط ریاست محترم مجلس بودهایم.
3. 4. قبل از رایگیری آقای دکتر لاریجانی اعلام کردند که دو رایگیری خواهند کرد و ابتدا با زیرکی نظر کمیسیون را به رای گذاشتند و اکثریت نمایندگان بهنظر کمیسیون رای دادند (100 نفر مثبت، 94نفر منفی و 11 نفر ممتنع) و جناب آقای لاریجانی از به رای گذاشتن نظر خویش استنکاف نمود و خواستار بازنگری کمیسیون در رای خویش شدند.
3. 5. در همین روز، رایگیری ریاست محترم کمیسیون اصل 90 مجلس برگزار شد که با توجه به اظهارات ریاست محترم مجلس در اهتمام به ایجاد فضای انتخاب برای نمایندگان، علیرغم قابل تفسیر بودن و عدم شفافیت کامل تبصره 1 ماده 48 آیین‌نامه که مقرر میدارد «رئیس کمیسیون با پیشنهاد هیئت رئیسه مجلس از بین اعضای ثابت کمیسیون و با رای مجلس برای مدت یکسال انتخاب میگردد»، هیئت رئیسه محترم میتوانست بیش از یک نفر در صحن معرفی کند تا باتوجه بهنحوه ورود ریاست محترم مجلس و حسن نظرشان برای بالا بردن حق انتخاب نمایندگان عمل شود. به‌هرحال با یک بام و دو هوا نمیتوان انتظار رعایت قانون و مصالح کشور را داشت.
نتیجه سخن اینکه سه اشکال عمده بر این رفتار فراقانونی ریاست محترم مجلس متجلی است؛ ابتدا اینکه تفسیر برخلاف نص صریح آیین‌نامه بود. نکته دیگر، بهرهگیری از حق قانونی خویش در تفسیر آیین‌نامه برای برداشت خلاف نص و احکام شفاف آیین‌نامه داخلی مجلس مثل ماده 218 بوده است. نهایتا سومین اشکال به اصرار بر رفتارهای قانون‌شکنانه است که علیرغم خیرخواهی نمایندگان، همچنان شاهد استمرار آن هستیم تا جایی که هنوز هم امکان انتخاب برای نمایندگان در اعلام نظر پیرامون ناظرین هیئت نظارت بر مطبوعات و نظارت بر صداوسیما مهیا نشده و این درحالی است که فرصت انتخاب‌شدگان قبلی مدتهاست که پایان یافته است.
بهنظر اینجانب بهترین راه آموزش قانون‌مداری، عمل به‌قانون توسط قانونگذاران است و بدترین نوع تخریب مجلس، قانون‌شکنی است و بالاترین تخریب هم قانون‌شکنی نمایندگان مجلس است و موثرترین راه تخریب مجلس هم قانون‌شکنی ریاست محترم مجلس است که با کمال تاسف شاهد آن بودیم؛ لذا اعتراض ما پایمال شدن حقوق نمایندگان و تخریب مجلس بود که غیرقابل تحمل است و این مسئله، همان نکتهای است که وقتی یکی از نمایندگان اشاره کرد که این رفتار رئیس محترم مجلس، استبداد و دیکتاتوری است دکتر لاریجانی با اقلیت خواندن معترضین، آن‌ها را متهم به دیکتاتوری کردند؛ بنده مکرر به ریاست محترم مجلس متذکر شدم که قانون‌شکنی عین دیکتاتوری است؛ لذا باید از گذشته عبرت گرفت و در رفتارهای خویش تجدیدنظر کرد، زیرا مردم عزیزمان مطابق این حدیث نورانی «الناس علی دین ملوکهم» از مسئولان خویش الگو میگیرند و همان‌گونه که تاکید شد، زشتترین وضعیت، قانون‌شکنی قانونگذاران در کشور است که هم شأن ریاست محترم مجلس و نمایندگان ملت را تنزل می‌دهد و هم در رأس امور بودن مجلس و جایگاه آن را مخدوش میکند.
